Terug naar overzicht

Inhoud:

Pieter De Praetere – contratenor
Nele Vertommen – hobo/blokfluit
Evan Buttar – cello/gamba
Beniamino Paganini – klavecimbel/blokfluit

Henry Purcell (1659-1695)
Musick for a while uit Oedipus
Hornpipe uit The Old Bachelor
Entry Dance uit The Fairy Queen
Rondeau uit The Fairy Queen
When Orpheus uit Celestial Music did the Gods inspire
Almand, Corant & Hornpipe uit klavecimbelsuite in d
Hornpipe uit The Fairy Queen
***
I wandered lonely as a cloud van William Wordsworth
Oh Solitude uit Comes Amoris
Second act tune: Air uit The Fairy Queen
***
Her charming strains uit Celestial Music did the Gods inspire (c)

Daniel Purcell (ca. 1664 – 1717)
Slow air uit The Unhappy Penitent
***
Sound the Trumpet (D) & Now sooth our joy (d) uit Wellcome glorious day
Sonata seconda for fluto solo in d

Henry Purcell (1659-1695)
Strike the viol, touch the lute uit Come ye sons of Art

Veel componisten worstelen met een stevig dilemma: hoe schrijf ik sterk emotioneel geladen muziek zonder op het vlak van muzikale samenhang de pedalen te verliezen? Een compositie blijft tenslotte een geordende samenstelling van klanken, zoals het Latijnse werkwoord componere suggereert. Barokcomponisten, die zich qua expressie graag eens lieten gaan, pasten als oplossing vaak een even eenvoudig als efficiënt middel toe: laat de zangstem vrij haar gang gaan, maar zorg voor een hecht instrumentaal  fundament. Dit werd de basso ostinato, een steeds herhaalde basformule die in Engeland toepasselijk bekend stond als ground. Een grootmeester in het gebruik van de ground was Henry Purcell. Twee meesterlijke voorbeelden zijn de songs Musick for a while, Oh solitude en Her charming strains,  drie liederen die een typisch Engelse melancholische sfeer oproepen. Vrijer van opzet, maar even geslaagd is het lied met strijkers When Orpheus sang, een ode aan de kracht van de muziek. In dansen als rondeau, almand, air en de typisch Engelse hornpipe slaat Purcell een lichtere toon aan. De dans primeert ook in het luchtige lied Strike the viol, touch the lute  uit de ode Come ye sons of Art, het zesde en laatste muzikale verjaardagsgeschenk dat Purcell aanbood aan koningin Mary in 1694, het jaar waarin ze kort nadien overleed.

Tot de vaste opdrachten van componisten die verbonden waren aan de Koninklijke Hofkapel behoorde het aanleveren van feestelijke odes voor verjaardagen of geboortes en treurmuziek voor begrafenissen van leden van de koninklijke familie. In 1698 componeerde Daniel Purcell, de broer van Henry, de ode Welcome glorious day voor de verjaardag van princes Ann. Op zijn naam staat vooral vocale en instrumentale muziek voor toneelwerken, zoals The Unhappy Penitent. Verder schreef hij verfijnde kamermuziek, onder meer voor blokfluit.

Ignace Bossuyt

Henry Purcell, Playlist

Terug naar overzicht